Hum agar woh
pehle Wale hum hote...
Toh unke gham me
Hardam hote...
Saari gunaah bhi unki
Sayad bhula dete...

Par maaf karna janab
Har ladka ek jese nahi hote ......

-

Wakt ke aandhi me ghayal
Woh laute the ek din ...
Nami nami aankho se
Woh laute the ek din.....

Sayad koi kandha na mila unko
Tabhi to mere paas wapas
Woh laute the ek din......

-

ଏ ସହରେ ବର୍ଷା ଫେରିଛି
କେତେ ଦିନ ପରେ,
ଶିହରଣ ଭରେ ଏଇ
ନିର୍ଜୀବ ଶରୀରେ।

ନିଶ୍ବ ହେଲାଣି ଏବେ
ବିଶ୍ବ ପତି ଆଭା,
କୃଷ୍ଣମେଘ ନଭେ ଯେହ୍ନେ
ପ୍ରେୟସୀର ଗଭା।
ତହିଁ ଖେଳେ ସୈାଦାମିନୀ
କ୍ଷଣେ କ୍ଷଣେ ରହି,
ଯେହ୍ନେ ପ୍ରିୟା ଓଠ ଫାଙ୍କୁ
ହସ ଚମକଇ।
ମହୋଦଧି ଭେଦି ବହେ
ଶୀତଳ ଅନିଳ,
ହେଲେ ପାରେ କି ଲିଭାଇ
ବହ୍ନି ବିରହର??
ପ୍ରତି ବିନ୍ଦୁ ବରଷାର
ଯେବେ ମତେ ଛୁଏଁ,
ଥାଆନ୍ତ କି ତୁମେ ପାଖେ
ଇଚ୍ଛା ମତେ ହୁଏ।

-

ସବୁଦିନ କ୍ଲାନ୍ତ ହୋଇପଡିଥିବା ଏ ଦେହଟାକୁ ମୋ ହାଡୁଆ ଶେଯ ଉପରେ ବିଛାଇଦିଏ। ଝରକା ଫାଙ୍କରେ ବାହାରକୁ ଦେଖେ...
ବ୍ୟତିବ୍ୟସ୍ତ ହୋଇ ପଡ଼ୁଥିବା ଏ ସହରର ସବୁ ଚେହେରା କୁ...
ଆଉ ପୁଣି ଦେଖେ ଗୁମ୍ ସୁମ୍ ଥିବା ଦୂର ଆକାଶର ସେ ଗୋଲ୍ ଜହ୍ନ ଟାକୁ। ଆଉ ଭାବେ କେତେ ସୁନ୍ଦର ସତେ, କେତେ ସୋମ୍ୟ, କେତେ ସ୍ନିଗ୍ଧ..... ଠିକ୍ ତୁମ ପରି..
ଆଉ ସେବେ ସବୁ କ୍ଳାନ୍ତି କ୍ଷଣିକେ ଉଭେଇଯାଏ...

-

ବାହାରେ ଆତସବାଜି ର କୋଳାହଳ, ଆଉ କୋଠରୀ ଭିତରେ ଅସଂଖ୍ୟ ନୀରବତା। ବାହାରେ ଆନନ୍ଦ ର ମହୋତ୍ସବ, ଆଉ ଭିତରେ ଅସଂଖ୍ୟ ଦ୍ବିଧା-ଖେଦ-ପ୍ରତୀକ୍ଷା। ୩/୨ ରୋଷେଇ ଘର ଝରକା ର ଏପାଖରୁ ଖୁସି ରେ ଫାଟି ପଡୁଥିବା ଝରକାର ସେ ପାଖକୁ ମୁଁ ଦେଖୁଥାଏ; ଅନ୍ୟମନସ୍କ ହୋଇ। ଖାଲି ଦୀପାବଳୀ ନୁହେଁ ଏ କୋଠରୀରେ ହୋଲି କି ରଜ କିଛି ବି ଆସେନା; ଖାଲି ଏ ବର୍ଷ ନୁହେଁ ଅନେକ ବର୍ଷ ହେବ। ନିସଂଗତା କୁ ସାଉଁଟି ମୁହଁ ରେ ହସ ନେଇ ନିତି ଏଠି ନୂଆ ସମର ରେ ଅବତୀର୍ଣ୍ଣ ହେବାକୁ ହୁଏ। ନିଜ ପରିଚୟ ପାଇଁ, ସ୍ବପ୍ନ ପାଇଁ, ପରିବାର ପାଇଁ, ଦାୟିତ୍ଵ ପାଇଁ.......
କେଜାଣି କେବେ ଶେଷ ଥର ରଜ ପୋଡ଼ ପିଠା ଖାଇ ଥିଲି; କେବେ ନିଜ ଦେହକୁ ମନଭରି ରଙ୍ଗେଇ ଥିଲି ମନେ ପଡୁନି...
ହେ!! ଦେଖ ଭଜା ଟା ପୋଡିଗଲା କି କ'ଣ? ଏଠି ଛିଡ଼ା ହେଇକି ବି ଲକ୍ଷ୍ୟ ରହିଲାନି। ଧେତ୍...
* * * * * * * * * * * *
ଆଜି ନିଜ କାର୍ଯ୍ୟାଳୟ ଶୀତତାପ ନିୟନ୍ତ୍ରିତ କୋଠରୀରେ ତୂଳୀତଳ୍ପ ଘୂର୍ଣ୍ଣାୟମାନ ଚଉକି ରେ
ବସି ଯେବେ ମନେପକାଏ, ଲାଗେ ବୋଧେ ଭବିଷ୍ୟତ ପଥ ଆଲୋକିତ କରିବାକୁ ସେ ଦୀପାବଳୀ
ଏବଂ ଜୀବନ କୁ ରଙ୍ଗମୟ କରିବାକୁ ସେ ହୋଲିର ବଳି ଦେବା ଯଥାର୍ଥ ଥିଲା।

ତଥାପି ଏ ଦୁଇ ପରିପ୍ରେକ୍ଷୀରେ ଗୋଟିଏ
ଦୃଶ୍ୟର ସମାନତା -ମୁଁ ଆଜି ବି ଘରଠୁ ଦୂରରେ....

-

ମୋ ଦେହ କୁ ଯେବେ ଘେରେ,
ମନେ ପଡ଼େ ପ୍ରିୟା ତୁମ ଆଲିଙ୍ଗନ
ପହିଲି ଦେଖା ର ବେଳେ।

ଧରିଥିଲି ତୁମ ସୂକ୍ଷ୍ମ ବଦନ
ତୋଳି ମୋର ଶକ୍ତ କରେ,
ପଲକ ନୁଆଇଁ ସରମେ ଝାଉଁଳି
ଖର ନିଃଶ୍ବାସ ର ତାଳେ।

ଭରିଲି ବାହୁରେ ମୈାନାବତୀ କୁ
ସ୍ଥାଣୁ ପ୍ରାୟେ ଥିଲ ତୁମେ,
ଅବା ଥିଲା ଡର ଲୋକ ଲଜ୍ଜା ର
ପ୍ରତିକ୍ରିୟା ହୀନ କ୍ଷଣେ।

ଧୀରେଧୀରେ ତୁମେ ଆବଦ୍ଧ କରିଲ
ସବୁ ଦ୍ଵନ୍ଦ ଯାଇ ଭୁଲି,
ଏପରି ବାନ୍ଧିଲ ବାହୁ ବନ୍ଧନରେ
ଶୃଂଖଳେ ବନ୍ଦୀ ହେଲି।

-

ଖରା ମଉଳି ଆସୁଥାଏ କ୍ରମଶଃ, ଆଉ ସଂଧ୍ୟା ର ସ୍ନିଗ୍ଧ ପବନରେ ମନଟା ଆନମନା ହୋଇପଡୁଥାଏ। ଶୀଘ୍ର ସଂଜ ହେବା ଆଗରୁ ଖେଳ ସାରିବାକୁ ହେବ। ବେଶି ଡେରି ହେଲେ ପୁଣି ମମିଙ୍କ ଗାଳି କୁ ସାମ୍ନା କରିବାକୁ ପଡ଼ିବ.......
ରାସ୍ତା କଡ଼ର ସେ ବତୀ ଖୁଣ୍ଟରେ ଖଡ଼ି ରେ ଗାର ଟାଣି ଆମ ୱିକେଟ ତିଆରି ହୋଇଥାଏ। ଆଉ ସେଠି ପ୍ରତି ଦିନ ନୂଆ ନୂଆ ସ୍ବପ୍ନ ର ବିହନ ପଡେ; କେବେ ସଚିନ୍ ହେବାର ତ କେବେ ଦ୍ରାବିଡ୍ ହେବାର।
ଆଜି ବି ଖୁଣ୍ଟି ସେହିଠାରେ ଅଛି, ସେ ସ୍ମୃତି ସବୁ‌ ସେହିପରି ଅଛି; ବାସ୍ ମୁଁ ଦୁରେଇ ଆସିଛି ଜୀବନ ଓ ଜୀବିକାର ସନ୍ଧାନ ରେ ସେ ଅତୀତରୁ ଅନେକ ଦୂର; ସେ ବୟସରୁ ଅନେକ ଦୂର.....

-

ସ୍ବପ୍ନ କିଛି ଅଳସ ଭାଙ୍ଗଇ ତୁମ ପଲକରେ...
ଆଉ କିଛି ନିତି ଉଜାଗର ମୋର ମାନସରେ......

-

ପଡ଼ିଲାକି ମନେ ଏତେ ଦିନ ପରେ
ମୋ ସହର କଥା ପ୍ରିୟେ,
ମରି ମରି ଏଠି ବଞ୍ଚୁଛି ନିଇତି
କେତେ ବହ୍ନି ଜ୍ଵାଳା ସହେ।
ସବୁ ଦିନ ଦେଖେ ଦୂର ଦିଗନ୍ତରେ
ତୁମରି ଦର୍ଶନ ଆଶେ,
କେବେ ଆସି ମୋତେ ଭରିବ ବାହୁରେ
ତୁମ ପ୍ରତୀକ୍ଷା ରେ ବସେ।

-

ପଲକ ରୁ ଏବେ ସରିନାହିଁ ନିଦ
ହେଲେ ରାତି ସରିଯାଏ,
ପୁଣି ଏକ ନୂଆ ସମର ସକାଶେ
ପ୍ରସ୍ତୁତି ଆରମ୍ଭ ହୁଏ।
ସୁସଜ୍ଜିତ ହୁଏ ସାଞ୍ଜୁ ଶରୀରେ
ରୁଧୀରେ ରୁହଇ ଧର୍ଯ୍ୟ,
ବାକି ଯାହା ଥିଲା ବିଗତ ଦିବସେ
ସାରିବା କୁ ସବୁ କାର୍ଯ୍ୟ।

-